Bordie.nl

Hallo
Mijn zoon heeft ooit in zijn verkeringstijd mij in vertrouwen verteld dat mijn schoondochter borderline heeft,zelf praat zij hier niet over. Waarom? Geen idee, terwijl bij ons toch alles bespreekbaar is.
Nu heb ik een wolk van een kleindochter gekregen maar zij had nogal een slechte start.
Nu zit mijn schoondochter voor mijn gevoel op een eiland. We hebben onze kleindochter nog niet vast mogen houden, we mogen geen foto's maken i.v.m eventuele prikkels,We mogen niet naar de buitenwereld toe vertellen hoe het met de kleine gaat en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn zoon moet alles overleggen want als hij uit zijn eigen een afspraak met ons maak belt hij even later op dat het anders moet. Het moet gaan zoals zij allemaal wilt.
Ik merk ook dat het mijn zoon regelmatig opbreekt omdat er zoveel eisen aan hem gesteld word.
Is dit gedrag herkenbaar bij borderline? en in hoeverre mag / moet mijn zoon hierin meegaan? Mag hij er tegenin gaan en hoe? En hoe moeten wij hiermee omgaan, ik wil niet laten blijken dat ik van de borderline afweet omdat het  mij in vertrouwen verteld is. Ik heb het er echt moeilijk mee hoe het er nu allemaal aan toe gaat.

Het lijkt wel alsof zij bang is dat haar kleindochter opnieuw iets zal overkomen en ze eerst zekerheid wil, voor ze haar blootstelt aan de buitenwereld. Ik vind het niet speciaal borderline, wel gevoelig en niet rationeel. Ze is gewoon een heel overbezorgde moeder geworden en ik denk dat dat op een gegeven moment wel beter zal worden (hopelijk). Ik denk dat je het het beste op z'n beloop kan laten. Hoe oud is je kleindochter nu? Als het al maanden zo doorgaat zou ik me wel zorgen gaan maken. Een kind moet je niet in een vitrinekast stoppen als het ware.
Ik denk dat ze niet over haar borderline vertelt omdat ze bang is voor reacties van de buitenwereld. Bovendien hoeft ze niet te vinden dat het de hele wereld wat aangaat.

Het klinkt idd als gewoon ontzettend overbezorgd en irrationeel. Dit kan misschien komen doordat ze geen goede start heeft gehad (weet natuurlijk niet wat er is gebeurd).

Je zoon mag hier best wel tegenin gaan, hoor. Hij hoeft niet op zijn tenen te lopen en je schoondochter moet in de gaten hebben dat niet alles om haar wereldje draait. Ik zou wel aan hem adviseren om dat niet heel fel te doen. Hij zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met iets heel kleins, door bijvoorbeeld je kleindochter op te pakken en aan jou te geven om vast te houden. Hij zou ook rustig met haar kunnen proberen te praten over waarom ze zo doet en dat dit zo niet langer door kan gaan.
Als je schoondochter zo bezorgd is over haar dochtertje dan zal hij haar kunnen vertellen wat er kan gebeuren als zij zo door gaat met overbeschermen. Het meisje moet een natuurlijke weerstand en socialisatie opbouwen en zo wordt dat belemmerd op de lange termijn.

Ik zou zelf niet beginnen over borderline, want dan zou ze zich verraden voelen door haar eigen man. Maar misschien zou je kunnen vragen waar dit vandaankomt (het gedrag) en zou je aan kunnen geven dat ze alles, maar dan ook alles tegen je kan zeggen en dat ze altijd geaccepteerd en gerespecteerd zal blijven. Dat er niets zal veranderen met de gevoelens die je nu voor haar hebt.

Het kan zijn dat ze het niet durft te vertellen, ook niet ná zo'n gesprek. Maar wie weet laat ze een beetje los en kan je met de tijd steeds stapjes verder gaan.

Veel sterkte, maar vooral heel veel geluk met je kleindochter.

Groetjes,

Amanda