Bordie.nl

Borderline, een paar jaar geleden geconstateerd. Vaak getracht te behandelen maar het effect was het tegenovergestelde van wat het had moeten zijn. Ben nu een man van 26, dit loopt nu al zo'n tien jaar. Heb mijn manier er in gevonden, al weet ik niet of dat de juiste manier is. Ben vaak depressief en probeer met man en macht stabiliteit vast te grijpen. Maar hoe ik ook probeer en mezelf programeer ik klap altijd weer met mijn kop op de straat terug. En hier zit ik dan nu weer. Depri. Alleen. Geisoleerd. Das alles wat ik meestal wil. De rust en het veilige van mijn eigen donkere hol. Mijn plek, waar niemand anders mag komen. Maar dan eindig ik weer in dit gevoel. Alleen zijn en niemand hebben, Tuurlijk zijn er mensen die je tegenkomt op je werk, nog wat contacten van vroeger die je af en toe spreekt.
Maar dat alles is zo leeg voor mij. Ik kan er niks aan doen, ik irriteer me meer aan mensen dan dat ze me goed doen. Zelfs oude vrienden.

Zag deze site en zag een kans om eens gehoord te kunnen worden. Dat is namelijk tegenwoordig het grootste probleem. Toen ik 22 was, ben ik door een dal heengegaan waarbij automutilatie een grote rol speelde. Heb mijn lichaam toen des danig beschadigd dat ik tot de dag van vandaag alles bedek. Vaak ben ik als de dood dat mensen mijn littekens zien. Toen het gebeurde was ik in shock ben toen niet naar het ziekenhuis geweest. Een Aanval van +/- 2 uur snijden heeft me bijna toen het leven gekost. Heb me verscholen gehouden tot op 2 dagen na het incident, daarna opgenomen in het ziekenhuis. bloed vergiftiging en groot bloed verlies en een stuk van mezelf verloren. Ik praat er niet over met mensen. Het heeft me (ik denk door shock toen des tijds) letterlijk de stilte opgelegd voor jaren.
Niemand heeft mijn lijf ooit daarna nog onbedekt gezien, ik heb geen relaties gehad of gedurfd. Vraag me vaak af of het wel zo door kan gaan. Heb nooit meer gesneden daarna maar loop met de merken.

Je zal wel denken, welcome to the pity party ...
ik moet het gewoon kwijt denk ik. Ik vraag me ook af hoe ik weer in sociale kringen kan komen. Hoe ik weer een beetje kan lachen en levenszin kan krijgen. Therapeut en Medicatie is geen oplossing. Ik weet te veel van de effecten af en te negatieve ervaringen op dat gebied. Misschien iemand juist eerder met dezelfde ervaring...

bedankt voor het lezen...

Grt
- Heartogram -

Hallo Heartogram,

Vind het knap dat je je verhaal zo duidelijk kunt beschrijven. Ik hoop dat je je aan wildt melden als lid van Bordie. Je zult er veel steun en (h)erkenning vinden.
De site en zijn leden heeft mij uit mijn issolement kunnen halen. Met steun, begrip, eerlijkheid en een stukje humor.
Sterkte!!

liefs Inkea

hallo heartogram,

ik sluit me volledig bij inkea aan..

misschien tot ziens op het forum

desenindra