Bordie.nl

Gastenhoek => Gastenhoek => Topic gestart door: rob op 28 April, 2008, 02:26:10



Titel: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: rob op 28 April, 2008, 02:26:10
sinds jan.2008 ben ik weg bij mijn vriendin na 12 jaar. ieder najaar speelde haar depressies op en moest ik van haar het huis  uit, was ik eenmaal weg dan wilde ze dat ik weer terug kwam, haat liefde , kan niet met en zonder je noemde ze het zelf.
ook kon haar humeur in 1 sec. omslaan van vrolijk naar agressief als ik volgens haar zeggen iets verkeerds had gezegd , en sloeg ze me.
haar humeur is net het weer, de ene keer staat ze te dansen in haar huis als ik thuis kom met de radio op 10 , de andere keer is ze depressief en heb je ruzie om niks.
ook merkte ik als het "uit " was dat ze direct op wel 3 datingsite's ging staan omdat ze niet alleen kon zijn, maar dat bleef alleen maar bij beetje emailen dan.
de eerste 11 jr. van de relatie had ik mijn eigen huis nog, als haar najaarsdepressies weer gingen opspelen, verdween ik richting mn eigen huis en ging ik lekker stappen met mn vrienden, op deze manier had ik er eigenlijk niet zn last van.
altijd stond ze dan na max 1 week weer voor mn deur snikkend of ik weer terug wilde komen, en ging het weer tijdje goed vaak
vorig jr. had ik met haar serieus gesprek , zo van we houden toch van elkaar en we gaan samen oud worden , laat ik me huis verkopen, vond zij prima idee, ze noemde mijn huis altijd mjn vluchthuisje, kan je niet meer vluchtten naar je eigen huisje zei ze nog !!!
maar ondanks alle beloftes speelde de najaarsdepressie in 2007 weer hoog op, ik kon niet meer ff weg , huis verkocht. ik zat vlak voor de kerst dat ik op straat gegooid zou worden, ik vertelde haar dat ik geen zin had om met de feestdagen alleen in een huis te zitten, en boekte vakantie bali voor 4 wkn. had gezien dat daar flink vrouwen overschot is. toen ze eenmaal merkte dat ik ECHT had geboekt sloeg de paniek haar om het hart. ineens wilde ze mee, belde het reisburo achter mn rug op en wilde ticket bij boeken , ze wilde niet dat ik naar die hoeren ging zoals ze toen tegen me schreeuwde. maar zij had me het huis uitgestuurd, zij had de relatie beeindigd !! ik ben toch gegaan ,lekker gefeest daar, toen ik terug kwam was ze boos en spreektzelfs niet meer met me. we hebben het er beide moeilijk mee nu.
vorige week hadden we een gesprek met mijn zwager erbij want zij wilde iets bespreken met me maar kan dat niet alleen met mij, ze ontploft bij het minste geringste dan. liefde haat ligt 1 mm bij elkaar vandaan bij haar.
maar ik denk de juiste beslissing te hebben genomen. of zijn er voorbeelden zoals ik boven heb beschreven die door therapie zijn genezen ??
p.s ik kwam pas 2 mnd. nadat het uit was erachter dat ze borderline had, ik wist niet van het bestaan, maar kwam in gesprek met psygolooge , die toen ik mijn verhaal vertelde over mijn ex zei dat ze borderline had.
ik vond altijd maar dat ze zich vreemd gedroeg en snapte haar gedrag niet.
haar zoon heeft heel erg ADHD  is dat een man-variant op borderline???
toen ze hoorde dat ik aan haar vriendin vertelde dat ze borderline had ontkent ze dat ze het heeft, en geeft mij alle schuld, ik ben de oorzaak van alles volgens haar.

heden ben ik voor haar als de rode lap voor de stier



Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: rob op 09 Augustus, 2008, 17:04:39
 met rob,

ben nu precies 8 mnd. uit elkaar voor wat mn relatie betreft met mn ex bordrline vriendin.   eerlijk gezegd had ik eerder dit moeten doen achteraf maar je hoopt maar steeds dat het beter zal gaan.
ik moet iedereen aanraden als je een vriendin hebt met haat/lifde kan niet met kan niet zonder je KAPPEN ermee !!  gaat nooit over !!
zij heeft inmiddels een nw vriendje ( een ex. vriend  van mij) en ik doe het voorlopig nog f rustig aan.sta er versteld van hoe snel sommige mensen na 12 jr relatie weer binnen 2 mnd. in bed liggen met hun nw. liefde, ik kan het in ieder geval niet, heb het geprobeerd maar werkt bij niet !


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: harry op 20 Augustus, 2008, 19:09:07
Ik weet precies wat je meegemaakt heb, ik ben zo stom geweest om met mijn ex te trouwen. naar mijn idee om me vast tehouden, we kwamen er ook pas later achter toen het al te laat was.
Samen hebben we nog een kind ook, de arme schat had nooit geboren mogen worden. Mijn kind woont helaas bij dr moeder, en ik heb sterk de indruk dat mijn kind PASsyndroom aan het ontwikkelen is.

Ik ben op zijn minst 3 banen kwijt geraakt, heb een depressie gehad en zat diep in de schulden. Daar ben ik gelukkig vanaf, helaas niet van mn ex.

Maanden nadat ik weer mijn leven op orde had, vielen de puzzelstukjes op zijn plek. Ik begrijp nog steeds niet dat ik het zover heb laten komen, weglopen is toch wel een goeie optie. Had ik dat maar gedaan.

Voel me gebruikt/misbruikt op de meest verschrikkelijke manier, lullig om er later pas achter tekomen.

Moet wel zeggen dat niet alle boorderliners zo extreem zijn, dr zijn er ook bij die uitermate hun best met cursussen en therapie, toch hou ik ze liever op afstand.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: vlindertje op 20 Augustus, 2008, 19:20:04
Hoi Harry,

Voor een omstander is het ook zeker niet makkelijk om met borderline om te gaan, maar zeker ook mogelijk. En vind het jammer voor je dat het allemaal anders is gelopen.
Ik zag dat je zojuist geregistreerd had en zal account zo activeren.
Maar ik vraag mij wel iets af.

In je laatste alinea geef je aan gelukkig dat niet iedereen zo extreem is en dat er ook genoeg zijn die hun best doen etc etc.
Maar waarom zeg je dan dat je ze liever op afstand houdt, maar je ondertussen wel registreerd op een forum, waar vele mensen met borderline zitten. Uiteraard zijn er ook omstanders, die graag willen leren om er mee om te gaan.

Ik hoop in ieder geval dat je wat aan het forum zal hebben en ook de positieve kant mag leren kennen en handvaten uitgereikt krijgt om er mee te leren omgaan als omstander.

liefs vlinder


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: harry op 20 Augustus, 2008, 19:54:48
Hoi vlindertje,

De 7 jaar die ik meegemaakt heb waren zeer heftig, zeker als je er later pas achter komt dat je partner borderline heeft.
Heb ook jaren geen contact meer gehad met mijn familie, dit is gelukkig weer hersteld.

Naar mij idee, deed/doet ze alles met bijbedoelingen. Zoals zwanger worden, snel trouwen, open relatie willen. Alles om je vast tehouden. En nu ik een nieuwe relatie heb, is haar backup kwijt en ben ik de boeman.
Ze weet precies wie ze er voor moet strikken. Het is dr bij mij gelukt, haar ex voor mij en nu nu met haar huidige partner. Hij wist wel van tevoren dat ze borderliner is, en ik hoop dat hij heel sterk in zijn schoenen staat.
Hij heeft zelfs een huwelijk van 20jaar opgegeven, blijkbaar weet ie waar hij aan begonnen is.

Wat mij opvalt is zodra dingen niet gaan zoals zij ze wil, is het mis en zit ze naar mijn idee in pannetje 5. Ik trap niet meer in haar acteer talent, volgens haar ben ik een grote factor in haar borderline. Logisch als je je zin niet krijgt.

Ik heb nog last van de gevolgen, durf nog steeds niet tegen mijn huidige partner direct in tegaan. Gaat wel wat beter, maar klap nog steeds dicht. Ben als de dood dat ik weer financieel de mist in ga.

Het heeft een te grote inpact op leven gehad, dat ik daarom bordies op een afstand hou. SORRY!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Goofy op 20 Augustus, 2008, 20:55:43
Wat ik me dan toch afvraag.

Als je mensen met borderline op afstand wil houden zit je hier wel in het holst van de leeuw.
Want ik denk dat 1 op 100 leden een omstander is......


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: starcy op 08 September, 2008, 11:50:30
jeetje, wat worden de borderliners er toch doorgehaald, ik heb zelf borderline, en het gaat goed met me..
als mijn man eens vervelend is en ik word terecht boos word het al gauw op de term borderline gegooid, erg zielig vind ik dit..
als je gewoon accepteerd dta je dit hebt en er hulp bij hebt er is redelijk mee te leven en tuurlijk zien wij de dingen soms wat zwart/witter en zijn we eenzaam maar elk mens heeft toch zijn eigenaardigheden..... we hebben hier zelf niet voor gekozen, maar moeten er wel mee leren omgaan en een beetje begrip zou wel prettig zijn.
soms lijkt het me beter een lichamelijke ziekte te hebben die word wle geaccepteerd.



Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: elsie op 15 Januari, 2009, 22:54:01
voor iedereen,bordie s en omstanders,lees het boek de borderline-dans van anthony walker. zelf heb ik borderline,maar heb veel aan t boek gehad.en met een boderliner valt best te leven,als het maa van twee kanten komt. ook ik moet begrip hebben voor mijn stoornis,maar ook voor mijn partner als ik weer eens een bui heb.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: KS op 17 Januari, 2009, 17:00:41
Jammer dat sommige mensen hier reageren met het antwoord van : als je zo'n vriendin hebt moet je er meteen mee kappen. En dat er een baby nooit geboren had mogen worden. Beetje hard allemaal.
Maar het is wel zo , niet iedereen is zoals jij
En niet iedere persoon met borderline is hetzelfde.

Voor naaste , zoals familieleden en partners , is het inderdaad moeilijk om met een persoon met borderline om te gaan.
Er zijn ook gewoon cursussen waar naaste heen kunnen gaan zodat jullie het WEL beter kunnen begrijpen en er mee om kunnen gaan.
Je hoeft natuurlijk niet alles te pikken als iemand een "terug val" heeft maar waar is jullie begrip gebleven mannen ?

Als je er niet mee om kunt gaan , ga dan gewoon weg op zo'n moment.
Dat is beter voor jullie en beter voor de persoon met borderline.
Niet meteen kwaad worden. En vergeet niet :

Zij wil je wel , alleen borderline wil je niet.


Bekijk het eens vanuit dat opzicht.  ;)


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: M op 18 Februari, 2009, 16:29:11
Ik heb/had ook een vriendin met borderline bijde 22 Jaar. we zijn 2 Jaar samen geweest en in die 2 jaar is het 1x 3 maanden uitgeweest toen ze weer helemaal de weg kwijt was,begon ze weer te drinken en te blowen... en het is nu weer zover. ze kwam eerst naar me toe voor hulp van dat ze van me hield voor altijd en het haar spijt dat het weer zo ging en ze wou weer stoppen met blowen etc etc.. 2 weken heb ik weer hard gevochten voor haar en toen trok ik het ff niet meer en ging dus 1 dag ff weg naar me neef was op een zaterdag, toen ze opeens op msn zijn, het is beter als je niet meer komt want ik heb tegen je gelogen.... dus ik vroeg wat is er dan. toen kwam ze met dat ze met 2 van haar exen naar bed is gegaan in die tijd dat ze dus weer stoned was en de weg kwijt was.... ze zegt tegen mij dan ik kan hun niet los laten het zien vrienden.. en ze zegt ik kan geen relatie hebben ik verdien jouw niet... nu heb ik haar gister gebeld en was het allemaal weer heel vaag, en kreeg ik steeds ik weet het niet als ik wat vroeg... maar ze zij gister tegen me dat ze het op heeft gegeven, het vechten.... dus ja wat kan ik dan doen niks...... alleen toe kijken hoe ze weer alles kapot maakt ze luistert toch niet..


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: tosca op 27 Februari, 2009, 10:52:45
Jammer dat er zoveel negatieve bericht staan.
Ik kan me best voorstellen dat het natuurlijk niet altijd even makkelijk is om met een vriendin samen te leven die borderline heeft. En ik begrijp ook wel dat er in sommige gevallen echt niet mee samen te leven is. Deze voorbeelden heb ik ook gezien.
Maar het kan gelukkig ook anders. Vandaar dat ik dit positieve bericht wil plaatsen.

Zelf heb ik ook borderline. Maar ik ben wel heel gelukkig getrouwd en we hebben samen een schat van een zoon.
Aan mijn partner heb ik ontzettend veel steun, en zelf zoekt hij steun waar het kan bij mij en waar dat niet kan bij andere mensen of instanties.
Het is in een relatie een kwestie van geven en nemen en alkaar zo goed mogelijk kunnen accepteren, maar elkaar ook kunnen aanpsreken, en met elkaar in gesprek blijven.
In een relatie waar een van beiden een stoornis heeft zal dit misschien nog meer spelen dan in een "gewone" relatie. Maar wanneer de liefde echt van twee kanten komt, en je vecht er samen voor, dan is er zeker een weg om samen heel gelukkig te zijn en samen oud te worden.

Ik hoop dat dit berichtje ook laat zien dat er ook positieve verhalen zijn.
En dat mensen hier ook kracht uit kunnen putten en het misschien nog een kans kunnen geven.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: mereltje op 12 Maart, 2009, 11:07:40
Hallo, veel herkenning met het verhaal van Rob.
Mijn vriendin erkent niet dat er een probleem met of bij haar is.
Het ligt ook allemaal aan en bij mij. Ik heb 3 maanden thuis gezeten met een depressie/burn-out en loop bij een pycholoog.....na 7 jaar ben ik helemaal op en had geen energie meer over.

We hebben veel ruzies gehad maar de druppel is nu overgelopen en heb de relatie beeindigd.
Haar wantrouwen was nu dusdaning groot geworden dat ze de privacy van mijn fam. heeft weten te schenden. Ze heeft meerdere malen mijn privacy geschonden maar dat kon ik nog door de vingers zien maar de laatste actie die ze heeft gedaan dus niet.

Het is zo tegenstrijdig, ik hou veel van haar maar ik kan het niet meer opbrengen om met haar verder te gaan. We zouden samen relatietherapie gaan doen maar voordat we konden gaan haalde ze dee streek dus uit en ik heb met veel pijn in mijn hart de relatie verbroken. Onze droom om samen oud te worden heb ik moeten verbreken omdat ik anders mezelf zou gaan verliezen. Met alle hoop van de wereld hoop ik nog steeds dat we samen oud gaan worden, al is het dan met vriendschap maar de tijd zal onze raadgever zijn. Jammer dat ze niet de inzicht krijgt of het wil toegeven dat er iets mis is, ik had de wereld er voor over als ze hulp had gekregen of beter gezegd als ze hulp zou aanvaarden.
Helaas het heeft niet zo mogen zijn, het was ook voor mij te zwaar om in een relatie te blijven met haar..


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: gerdien op 12 Maart, 2009, 19:08:20
Ik herken dit verhaal behoorlijk. al is het bij mij allemaal veel minder intiem. De zus van mijn (ex) vriend en tevens mijn collega, heeft bordeline. Ik wist dit pas nadat de ellende los gebarsten was. Had ik dit eerder geweten, dan had ik me er op in kunnen stellen.
Nu heb ik 2 jaar lang gedacht dat ze een wispelturig karakter had en misschien wel in combinatie met een soort van autisme of zo. dat dacht ik.

Zij heeft nooit geaccepteerd dat ik verkering had met haar broertje (dit is ook zo iets waar ik pas achteraf achter kwam). ze was altijd bang dat ik haar broertje, met wie zij een goede band mee had kwijt zou raken. ze heeft me het leven toen behoorlijk zuur gemaakt, en we hadden wekelijks problemen. dat wil zeggen, zij had altijd problemen met haar. ik ben op 1 keer na nooit echt boos op haar geweest. wel geirriteerd, maar dat bleef nooit lang.

Toen mn verkering uit ging voelde zij zich schuldig en hebben we een goed gesprek gehad. daarin heeft ze me naast haar gevoel omtrend onze verkering, ook de rest van haar gevoelens naar buiten gebracht. ik heb haar toen aangeraden om naar de psygoloog te gaan. ze gaf direct toe en heeft direct een psygoloog opgezocht.

Na nog 2 maanden met veel praten en overtuigen, heeft ze zich uit eindelijk ook aangemeld, al koste het veel strijd omdat de stap om naar de psygoloog te gaan haar verschrikkelijk zwaar viel.

Maar toen ze zich eenmaal aangemeld had, kreeg ik alle schuld over me heen. ik was voor haar ineens de gene die het gedaan had, ik had haar gek gepraat. ook was het mijn schuld dat ze er zelf niet meer uitkwam.

het maakt niet uit wat we deden, zij werd steeds boos op me.ik wist dat ze een moeilijk karakter had en dat ze dit zelf ook niet wou. dat het haar zelf ook zeer deed. ik heb de relatie dus heel lang proberen te redden. en ben steed weer bij haar terug, om met een schone lei te beginnen. ze was hier altijd blij mee.

maar het koste mij erg veel energie. nadat het zo een paar maanden door was gegaan kon ik echt niet meer. elke keer liepp het weer fout en dat deed me elke keer weer ontzettend veel pijn. elke keer maakte ze mij weer de zonde bok.

De druppel viel toen ze me toe gescheewd heeft dat ik nooit met mn handen van haar broertje af had moeten blijven. Dit deed me heel veel zeer, vooral omdat ik nog steeds veel van mijn exvriend hou.

nu heb ik gezegt dat ik even geen contact meer met haar wou. ik kan het zelf gewoon niet meer aan. elke keer dat het fout gaat ben ik zelf helemaal overstuur.

maar ik ben hier niet blij mee. ondanks alles hou ik van haar. en voelt ze nog steeds aan als mijn schoonzusje.

Het is net wat je zegt. liefde en haar liggen heel dicht bij elkaar.

en ook ik kan op dit moment te zwaar om dit instand te houden.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: voor altijd op 12 Maart, 2009, 21:43:27
Met iemand met borderline valt van tijd tot tijd helemaal niet mee te leven.

Vermoed dat mijn vriend dit heeft, heeft vroeger een hoop vervelende dingen meegemaakt, dingen die ik echt niemand toe zou wensen.

Hij is verslaafd aan blowen, is alcoholist, is verbaal agressief, reageerd agressief ten opzichte van mensen, lijkt af en toe wel last te hebben van dementie (kan een paar keer iets tegen hem gezegd hebben en dan ruzie krijgen omdat ik niets gezegd heb), liegt over van alles en nog wat (echt van die dingen die ik de moeite niet eens waard vind, is dan aardig en dan echt een etterbak en ga zo maar door.

Overal staat te lezen dat je je niet te veel moet aantrekken van de verbale dingen die mensen zeggen die last hebben van borderline, maar zeer doet het wel. Als ik iets moet doen, bijvoorbeeld gereedschap moet aangeven bij het klussen, krijg ik de zenuwen, bang dat ik iets fout doe, bang dat ik het niet snel genoeg doe en ga zo maar door. Probeer dat soort dingen altijd te vermijden, maar dat kan niet altijd en juist omdat ik dan zo zenuwachtig word gaat er altijd wel iets mis. En dan ben ik een hersenloos, een domme idioot en dat zijn nog de aardige dingen. Hoe vaak en hoelang moet je je dat soort dingen niet aan blijven trekken dan?
Nooit is het zijn fout maar altijd de mijne omdat ik achterlijk ben.

Door zijn buien zijn we eigenlijk al onze vrienden kwijt geraakt, puur en alleen om hoe hij me behandelt. Probeer me vast te houden aan de goede dagen dat ie wel zichzelf is. Het beste wordt dat vertaald in het liedje van Cindy Lauper, True Colours, dat is in mijn geval in ieder geval wel zo. Maar wanneer kan je het niet meer aan???? Wanneer is het nu echt genoeg geweest, ondanks wat ze zeggen over omgaan met borderline?? Probeer het wel echt, maar weet niet hoelang ik het nog aankan om 5 dagen te zitten huilen om 2 leuke dagen te hebben.

Het ergste is nog dat mijn vriend af en toe hele heldere buien heeft en dat ook erkend dat er iets aan de hand is, maar hij heeft jaren therapie gehad die niets uithielpen en is er nu van overtuigd dat je het allemaal zelf  moet oplossen, ik krijg niet aan zijn verstand dat je sommige dingen niet alleen kan. En ik kan hoe graag ik het ook wil hem hier niet mee helpen, dit is een ding wat ik niet voor hem kan oplossen


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: mereltje op 16 Maart, 2009, 12:51:16
mijn aanmelding is afgekeurd dus ik hoop dat ik zo nog mee kan praten.

Jeetje wat ben ik blij dat er veel herkening is heb zo lang en zo vaak aan mezelf getwijfeld.
Het is inderdaad heel moeilijk om er niets van aan te trekken en er rekening mee te houden.
Het ging bij ons ook op en af. Ik kon het snel vergeven en vergeten omdat ik de leuke momenten voor ogen hield.
Op gegeven moment was het meer minder leuk dan leuk en dan is er inet meer tegen op te hikken.
Momenteel gaat het bij mij ook nog steeds door. Ze blijft maar doorgaan ze wil antwoorden hebben op vragen.
antwoorden heb ik gegeven maar het zijn niet de antwoorden die ze wil horen dus gaat ze maar door.
Ze verdraait de boel nu ook nog eens....ik ben sprakeloos geworden, val van de ene vervbazing in de andere.
Het wordt steeds een ander verhaal, ik kan haar niet duidelijk maken dat ik het beste met haar voor heb.
Ze gelooft me gewoon niet en dan houd het denkelijk gewoon op.
Ik probeer niet te verzuipen en het allemaal positief te blijven zien maar mijn hemel wat is het zwaar!!
Ik zou zo graag verder gaan als vrienden maar ze maakt het me bijna onmogelijk met haar gedrag en ben bang dat eht niet gaat lukken als ze door gaat. Ik moet uiteindelijk toch voor mijn eigen leven kiezen.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: WC op 21 Maart, 2009, 18:02:50
Ook ik herken mijn/ons verhaal enorm in veel wat hierboven beschreven staat. Ik wacht even mijn aanmelding beoordeling af voor dit forum. Indien het afgekeurd wordt laat ik hier wel een soort van email adres achter, want ik heb enorme behoefte om te spreken met 'lotgenoten'. We wachten het even af.

tot snel


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: WC op 24 Maart, 2009, 01:11:54
hallo!

mijn aanmelding is ook afgekeurd, geen idee waarom, maar voelde hem al aankomen.
Ik zou graag de mensen hierboven, waaronder rob, willen oproepen om op mijnborderline.nl (forum) te willen reageren op mijn verhaal (watgebeurter is mijn naam) onder het kopje 'heftige relaties, ups en downs'.
Ik hoop dat we op die manier wel contact kunnen krijgen.
Help wat voel ik me afschuwelijk! Het doet zo verschrikkelijk veel pijn, het is zo onrechtvaardig, maar ik kan er niets mee.

tot snel, of tot daar.

hoi


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Snoopy op 23 April, 2009, 20:18:36
Hallo,
uhm...weet niet waar ik moet beginnen.
het gaat eigenlijk over een aangetrouwd "tante" van me.
We vermoeden dat ze borderline heeft maar weten niet goed hoe we dit moeten aanpakken.
Het volgende is het verhaal. mn oom is getrouwd met een buitenlandse waar hij 2 kinderen mee samen heeft. Jongen van 4 jaar en meisje van 2 jaar.
Ze bedreigt mn oom, de kinderen (staat altijd met de hand klaar, catastrofe kind heeft ze ook vaker uitgesproken) ze dreigt altijd met de politie. Ze noemt mijn oma hoer en spuugt haar vervolgens in het gezicht. Ze maakt de ene schuld na de ander en vertelt leugens over iedereen. Ze probeert alles naar haar hand te zetten en doet dit op een hele manipulatieve manier. Ze kan heel dramatisch doen wanneer het niet gaat zoals zij het wil. En dan begint het gedonder, dit is al 6 jaar aan de gang, maar omdat er kinderen in het spel zijn is het voor mn oom moeilijk om los van haar te komen. En zouden ze uit elkaar zijn dan zou ze hem nog bellen voor geld. Weten niet meer wat we kunnen doen. We vermoeden het, we kunnen ook niet met haar in gesprek gaan want ze kan het dan heel zwaar nemen. Het is hartverscheurend om de kinderen daar te zien, zijn al getraumatiseerd door alle ruzie en dreigingen. Hopelijk heeft iemand tips hoe we dit kunnen aanpakken want dit moet stoppen.
Groetjes


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Sharon1960 op 01 September, 2009, 10:32:43
Het maakt mij heel boos en verdrietig hoe er hier soms wordt gepraat over een Borderliner.
Ik ben er zelf één en ik weet dat ik nu geen aangenaam persoon om mee om te gaan.
Maar ik zoek hulp omdat het nu alle spuigaten uitloopt.
Het is net alsof er hier alleen maar uit de belevingswereld van de partner wordt gesproken, en dan kan ik mij niet van het idee ontrekken, dat zij er alleen onder lijden en niet de Borderliner.
Staat men wel eens stil bij het feit, hoeveel energie alles een borderliner kost om soms niet zo uit haar/zijn slof te schieten?
Vaak tot 10 tellen lukt soms op een bepaald moment niet meer.
Wij snappen ons zelf vaak niet eens, wel voelen we naderhand de pijn van wat we hebben gedaan,en hebben we vrezelijk veel spijt van wat we een ander hebben aangedaan.
Het is niet voor niks dat Borderliner's zich verminken om die pijn niet meer te voelen [ het is geen vorm van aandacht trekken] of een poging doen zelfmoord te plegen. Ze kunnen niet meer met zichzelf leven, ze raken alles kwijt wat hun lief is.
Hulp zoeken is moeilijk , want dat is erkennen dat er iets mis met je is, die drempel is heel erg hoog, dan maar liever zo vaak op je tenenen lopen.
Ik weet dat er een cursus is voor partners is, die maakt veel duidelijk voor iedereen die een relatie heeft met een Borderliner.

Niemand heeft er om gevraagt een Borderliner te zijn/worden, het is een ziekte.

En nog een tip voor buitenstaanders of naasten, reageren jullie ook zo op iemand die dement is en die ook niet meer weet hoe die "normaal" moet reageren???
Sorry, maar voor mij is dit een trigger.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: vlindertje op 02 September, 2009, 18:28:43
Hoi Sharon,

Wat ik uit je bericht haal is dat het je erg aantrekt wat er soms geschreven wordt door omstanders.
Nu had ik nog even een vraagje over de volgende quote:

Citaat
Het is net alsof er hier alleen maar uit de belevingswereld van de partner wordt gesproken, en dan kan ik mij niet van het idee ontrekken, dat zij er alleen onder lijden en niet de Borderliner.

Bedoel je hiermee het forum of dit topic(bericht)?

Want ons forum/website is gericht voor en door mensen met borderline & omstanders. Wij trekken geen partij voor wie de website is. Iedereen is welkom om zijn/haar verhaal te doen. Dit kunnen mensen zijn die zelf borderline hebben en op zoek zijn naar lotgenoten, informatie, (h)erkenning en steun. Maar ook omstanders zijn bij ons welkom om met hun verhaal te komen. Zij zoeken ook een plek waar ze hun ei kwijt kunnen, vragen kunnen stellen en op hun manier weer (h)erkenning te vinden.

Jouw reactie is vanuit het oogpunt dat je borderline hebt en dan kan het soms zijn dat als je verhalen leest van omstanders dit triggert. Tenslotte is het ook voor omstanders een moeilijke situatie. Ook zij proberen een weg te vinden om met de situatie om te gaan, net zo hard als wij mensen met borderline dit ook proberen. En begrijp me goed dit zegt ik die zelf ooit de diagnose borderline (en nog veel meer diagnoses) heeft gehad maar er ondertussen mee kan omgaan dat er geen sprake meer is van borderline volgens de testen die ik destijds opnieuw heb gedaan.

En nee je hebt er niet om gevraagt om deze diagnose te krijgen maar om het nou een ziekte te noemen gaat ook erg ver. Het is een persoonlijkheidsstoornis/persoonlijkheidsproblematiek of emotieregulatiestoornis. Welk het laatste steeds meer de benaming van borderline overneemt, omdat borderline zelf steeds meer een populaire benaming wordt waar misbruik van wordt gemaakt door jongeren die de diagnose nog niet eens kunnen krijgen.

Vechten om het hoofd boven water te houden, ja het kan soms echt een strijd met jezelf zijn en ohzo chaotisch. En dat zullen vele mensen ook herkennen wat je omschrijft. Maar weet dat toen je deze diagnose nog niet had je dezelfde persoon was. Je veranderd echt niet doordat daar er een naam is gegeven aan de problemen waarmee je worsteld. Het kan verlichting geven doordat je weet wat er aan de hand is en gerichte hulp.
Verder heeft iemand die borderline heeft ook vele mooie kanten dan alleen de vele kritiek die er in de maatschappij over wordt losgelaten. We zijn nooit saai, creatief, behulpzaam, meelevend en we hebben humor en levenservaring.

Lieve sharon ik hoop dat met deze woorden je het (misschien nu nog niet), maar toch over een tijdje het ook wat positiever kan inzien en kracht kan vinden voor jezelf dat wat nu nog een trigger voor je is wat zal afnemen.

liefs vlinder


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: A op 03 September, 2009, 00:09:06
Hallo vlinder dat je het onderstaande aan Sharon schreef heeft mij erg verbaast als je het niet erg vind .

(En nee je hebt er niet om gevraagt om deze diagnose te krijgen maar om het nou een ziekte te noemen gaat ook erg ver. Het is een persoonlijkheidsstoornis/persoonlijkheidsproblematiek of emotieregulatiestoornis.)

Ik zie niet in waarom je borderline niet als ziekte zou moeten zien jij vindt het zelfs ver gaan maar wat je daar voor argumenten voor heb is mijn niet duidelijk. Buiten dat ik borderline heb , heb ik een hersensbloeding gehad omdat een virus infectie een stoornis veroorzaakte wat uiteindelijke die bloeding tot gevolg had met veel rest schade maar er is nooit 1 arts geweest die gezegt dat is geen ziekte maar het gevolg van een stoornis. Iedereen heeft recht op zijn mening maar het voelt voor mij alsof je de klok 50 jaar terug zet dat wat je kon meten in een lab of zien op ct scanner of rontgen foto was een ziekte maar wat niet zo meetbaar is of duidelijk aan te tonen viel onder het hoofdstuk Psychische  klachten ondertussen is er gelukkig wel het nodige veranderd en is het onderscheid tussen lichamelijke ziekte en psychische ziektes wat minder geworden dus verbaast het me echt dat je de stelling aangaat dat je borderline als ziekte te bestempelen wel erg ver vindt gaan maar dat is slechts mijn mening.
 
Hoi Sharon,

Wat ik uit je bericht haal is dat het je erg aantrekt wat er soms geschreven wordt door omstanders.
Nu had ik nog even een vraagje over de volgende quote:

Bedoel je hiermee het forum of dit topic(bericht)?

Want ons forum/website is gericht voor en door mensen met borderline & omstanders. Wij trekken geen partij voor wie de website is. Iedereen is welkom om zijn/haar verhaal te doen. Dit kunnen mensen zijn die zelf borderline hebben en op zoek zijn naar lotgenoten, informatie, (h)erkenning en steun. Maar ook omstanders zijn bij ons welkom om met hun verhaal te komen. Zij zoeken ook een plek waar ze hun ei kwijt kunnen, vragen kunnen stellen en op hun manier weer (h)erkenning te vinden.

Jouw reactie is vanuit het oogpunt dat je borderline hebt en dan kan het soms zijn dat als je verhalen leest van omstanders dit triggert. Tenslotte is het ook voor omstanders een moeilijke situatie. Ook zij proberen een weg te vinden om met de situatie om te gaan, net zo hard als wij mensen met borderline dit ook proberen. En begrijp me goed dit zegt ik die zelf ooit de diagnose borderline (en nog veel meer diagnoses) heeft gehad maar er ondertussen mee kan omgaan dat er geen sprake meer is van borderline volgens de testen die ik destijds opnieuw heb gedaan.

En nee je hebt er niet om gevraagt om deze diagnose te krijgen maar om het nou een ziekte te noemen gaat ook erg ver. Het is een persoonlijkheidsstoornis/persoonlijkheidsproblematiek of emotieregulatiestoornis. Welk het laatste steeds meer de benaming van borderline overneemt, omdat borderline zelf steeds meer een populaire benaming wordt waar misbruik van wordt gemaakt door jongeren die de diagnose nog niet eens kunnen krijgen.

Vechten om het hoofd boven water te houden, ja het kan soms echt een strijd met jezelf zijn en ohzo chaotisch. En dat zullen vele mensen ook herkennen wat je omschrijft. Maar weet dat toen je deze diagnose nog niet had je dezelfde persoon was. Je veranderd echt niet doordat daar er een naam is gegeven aan de problemen waarmee je worsteld. Het kan verlichting geven doordat je weet wat er aan de hand is en gerichte hulp.
Verder heeft iemand die borderline heeft ook vele mooie kanten dan alleen de vele kritiek die er in de maatschappij over wordt losgelaten. We zijn nooit saai, creatief, behulpzaam, meelevend en we hebben humor en levenservaring.

Lieve sharon ik hoop dat met deze woorden je het (misschien nu nog niet), maar toch over een tijdje het ook wat positiever kan inzien en kracht kan vinden voor jezelf dat wat nu nog een trigger voor je is wat zal afnemen.

liefs vlinder
[/quote]


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Sharon1960 op 04 September, 2009, 19:29:15
Hallo vlindertje
Ik bedoelde dit topic.
Ze zeggen dat wij [borderliners] ongenuanseerd zijn, maar als ik alleen al de kop zie van dit topic, dan kan ik mij niet van het gevoel ontrekken dat dit ook heel erg ongenuanseerd is.
Ik wist al langer dat er iets niet goed ging met mij, ik herkende mezelf niet meer in mijn doen en laten, er zijn een paar jaar overheen gegaan en verschillende diagnoses gesteld voordat ik de test moest doen en dit er uit kwam. Het maakt niet uit of je het een ziekte noemt of iets anders, het is en blijft Borderline.
Bij de één wat meer aanwezig dan bij de ander.
Ik ben heel boos en verdrietig geweest toen de diagnose [ sorry voor spelfouten!] werd gesteld, want dit was het laatste wat ik wou hebben.
Ik heb namelijk met iemand samengewoond die dat ook had, en dat was echt niet gemakkelijk [ daarin ga ik nog mee met de stelling] maar ik heb ook de training gevolgt voor partners van een borderliner en heb daar veel uitgehaald en van geleerd. Maar vooral de steun die je bij elkaar vind en de herkenning maakte veel van zijn handelingen duidelijk.
Dus ik weet ook wat het is partner van een Borderliner te zijn, en ik geef toe dat was niet gemakkelijk.
Maar nooit zou ik hem zo aanvallen en/of kwetsen. Hij had er ook niet om gevraagt, net zo als ik nu.
Respekt naar de ander toe en de ander met respekt behandellen en in zijn waarde laten is toch wat wij ook moeten leren?
Mogen we dat dan ook van anderen vragen?
Deze topic is heel erg kwetsend naar mensen met borderline toe, want wij kunnen ook hele lieve,spontane, creatieve mensen inderdaad zijn, die in hun hart dit helemaal allemaal niet willen, maar er een hele strijd tegen vechten inwendig. Ik voel in elk geval heel erg goed de pijn die ik anderen heb aangedaan en dat is vaak niet weer ongedaan te maken! Maar ik werk er nu aan en zal moeten vechten om het in goede banen te kunnen leiden.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: A op 05 September, 2009, 02:26:55
Hallo vlindertje
Ik bedoelde dit topic.
Ze zeggen dat wij [borderliners] ongenuanseerd zijn, maar als ik alleen al de kop zie van dit topic, dan kan ik mij niet van het gevoel ontrekken dat dit ook heel erg ongenuanseerd is.
Ik wist al langer dat er iets niet goed ging met mij, ik herkende mezelf niet meer in mijn doen en laten, er zijn een paar jaar overheen gegaan en verschillende diagnoses gesteld voordat ik de test moest doen en dit er uit kwam. Het maakt niet uit of je het een ziekte noemt of iets anders, het is en blijft Borderline.
Bij de één wat meer aanwezig dan bij de ander.
Ik ben heel boos en verdrietig geweest toen de diagnose [ sorry voor spelfouten!] werd gesteld, want dit was het laatste wat ik wou hebben.
Ik heb namelijk met iemand samengewoond die dat ook had, en dat was echt niet gemakkelijk [ daarin ga ik nog mee met de stelling] maar ik heb ook de training gevolgt voor partners van een borderliner en heb daar veel uitgehaald en van geleerd. Maar vooral de steun die je bij elkaar vind en de herkenning maakte veel van zijn handelingen duidelijk.
Dus ik weet ook wat het is partner van een Borderliner te zijn, en ik geef toe dat was niet gemakkelijk.
Maar nooit zou ik hem zo aanvallen en/of kwetsen. Hij had er ook niet om gevraagt, net zo als ik nu.
Respekt naar de ander toe en de ander met respekt behandellen en in zijn waarde laten is toch wat wij ook moeten leren?
Mogen we dat dan ook van anderen vragen?
Deze topic is heel erg kwetsend naar mensen met borderline toe, want wij kunnen ook hele lieve,spontane, creatieve mensen inderdaad zijn, die in hun hart dit helemaal allemaal niet willen, maar er een hele strijd tegen vechten inwendig. Ik voel in elk geval heel erg goed de pijn die ik anderen heb aangedaan en dat is vaak niet weer ongedaan te maken! Maar ik werk er nu aan en zal moeten vechten om het in goede banen te kunnen leiden.

Hallo sharon ik ben het helemaal met je eens ,vandaar ook mij reactie naar vlindertje ik vind de stelling die ze inneemt op het punt of bordeline nu wel of geen ziekte is voor mezelf net als jij helemaal niet van belang maar om tegen iemand te zeggen die dat wel zo voelt dat je het erg ver vindt gaan om het een ziekte te  noemen dat vind ik nogal ver gaan. En je commentaar op de kop van het topic ook daar kan ik me helemaal vinden in je reactie,niet dat ik de wijsheid in pacht heb maar ik wou jouw hierin toch wel steunen.

A


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: sharon1960 op 05 September, 2009, 15:38:10
Dank je A.
De gene die met dit topic is begonnen weet niet eens zeker of zijn ex-vriendin wel een borderliner is!
De diagnose is nog niet eens gesteld, dus er kan ook iets anders aan de hand zijn of wel borderline met.....
Er staat in sommige stukjes dat er ook heel erg leuke periodes in zijn relatie waren, dat zijn momenten om er eens rustig [ niet verwijtend] over de slechte periode te hebben en haar aan het denken te zetten, misschien door verschillende folders in huis te halen, en niet alleen maar een site over borderline open gooien, want ook veel niet borderliners kunnen er veel in herkennen.
Ik ontken het niet dat ik veel in zijn/hun verhalen herken, maar lees ook stukjes over "waarschijnlijk". Eerst de diagnose en test maar eens afwachten vind ik voor dat je een stempel op iemand drukt.

De kop van dit topic is afschrikwekkend voor partners van, en borderliners.
Zo zou je inderdaad nooit een relatie met een borderliner beginnen en borderliners zelf doet zo'n kop heel erg pijn.
Net zo als de stelling dat borderline niet te genezen is, maar vlindertje is daar het tegendeel van en dat moet toch ook wel wat zeggen.
Van deze  ZIEKTE  kan je dus wel  GENEZEN !!!

Eigelijk vind ik dat deze topic gesloten moet worden of de kop van dit topic moet al aangepast worden, hij is te kwetsend.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Een Borderliner op 07 September, 2009, 12:18:54
Hallo ik lees je verhaal net.
En vind het moeilijk hoe u zegt dat er met een borderliner niet te leven valt.
Als zij zich laat helpen en samen ook in terapie gaan.
Zal alles goed moeten komen.
Zij zal moeten leren leven met haar emoties.
Want borderline is een emotie regulatie stoornis.
Wij Borderliners hebben veel moeite met onze emoties.
Bij (Normale) Mensen ligt de emotie op 3 en bij Borderliners op 15.
Dat is een enorm verschil.
Ik wil niets goed praten wat er gebeurd is bij u.
Maar ik wil u iets vertellen over borderline.
Dat het moeilijk leven is met een borderliner is waar maar niet daar zet ik mijn ???? achter.
Ik ben zelf een borderliner.
En heb 7 jaar een relatie waarvan der 2 getrouwd en we ook een dochtertje van bijna 3 hebben.
Ik heb het heel moeilijk gehad.
Vooral met de therapie.
Ik moet al mijn energie in de therapie stoppen.
En het is ook heel emotioneel.
Maar het heeft wel effect.
Je moet er wel voor 110 % voor gaan anders heeft het geen zin.
Veel sterkte.

Groetjes.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Een Borderliner op 07 September, 2009, 12:38:58
Hallo.

Ik schrik een beetje hoe je over een Borderliner praat.
Ik ben er zelf namelijk ook een.
Ik ben 21 en weet het sinds een jaar.
Ik ben hard bezig met me zelf.
En ook mijn man word hierin geholpen.
Want er mee leven is niet makkelijk.
Daar heeft u gelijk in.
Maar weglopen vind ik altijd de makkelijkste weg.
Soms wel beter.
Er bestaat tegenwoordig een training.
Die training noemen ze een vers training.
Daarin word een Borderliner geholpen met de Emoties woede pijn angst en wat er nog meer bij emotie hoort.
Het probleem bij een Borderliner is dat wij de emoties moeilijk in eigen hand hebben.
Het springt zo om en is ook enorm heftig.
Bij een (Normaal) mens zit de emotie op een niveau van 3 en bij een Borderliner zit dat niveau op 15 dat is een enorm verschil.
Bij vers word je legeert hoe je die emoties wel in bedwang kunt houden.
En ik moet eerlijk zijn het heeft effect.
Het word in het begin van de vers training erger omdat de emoties hoog op kunnen lopen.
Maar naar mate de training vordert zie je dat je je emoties beter in bedwang hebt.
Ik wil me niet verdedigen.
Maar ik wil u vertellen dat het voor ons Borderliners ook niet gemakkelijk is.
Wij zien hoe onze omgeving er op reageert.
En dat veel mensen de ziekte niet willen accepteren en het negeren.
Je kunt het niet negeren je moet het oplossen.
En wat uw kindje betreft.
Het is zeker niet makkelijk om een kindje op te voeden.
Daarom ben ik van mening dat ze hulp moet zoeken.
Ten eerste voor haar kind en ten tweede voor zich zelf.
Ik heb een dochtertje van bijna 3.
Als ik haar niet had gehad had ik nooit toegegeven aan een ziekte laat staan Borderline.
Laat staan me laten helpen.
Maar ik heb een ziekte voor mijn kind zou het gedrag worden als ik me niet had laten helpen.
En wat is belangrijker??
Mijn kind of ik??
Bij mij mijn kind.
Dat is ook de reden dat ik me heb laten helpen.
Het is heel belangrijk bij een borderliner dat ze zich zelf willen laten helpen.
Anders heeft het egt geen zin.
En ADHD of dat een jongens vorm van Borderline is ??
Mijn nichtje heeft het ook.
Ik denk niet dat het in verband staat.
Maar als u zekerheid wild kunt u beter navraag doen bij een GGD of bij uw eigen huisarts.
Ik wil u verder veel sterkte wensen.
Want gemakkelijk is het niet.
Maar onmogelijk??
Dat is iets wat in eigen hand ligt.

Groetjes Kim
 

Ik weet precies wat je meegemaakt heb, ik ben zo stom geweest om met mijn ex te trouwen. naar mijn idee om me vast tehouden, we kwamen er ook pas later achter toen het al te laat was.
Samen hebben we nog een kind ook, de arme schat had nooit geboren mogen worden. Mijn kind woont helaas bij dr moeder, en ik heb sterk de indruk dat mijn kind PASsyndroom aan het ontwikkelen is.

Ik ben op zijn minst 3 banen kwijt geraakt, heb een depressie gehad en zat diep in de schulden. Daar ben ik gelukkig vanaf, helaas niet van mn ex.

Maanden nadat ik weer mijn leven op orde had, vielen de puzzelstukjes op zijn plek. Ik begrijp nog steeds niet dat ik het zover heb laten komen, weglopen is toch wel een goeie optie. Had ik dat maar gedaan.

Voel me gebruikt/misbruikt op de meest verschrikkelijke manier, lullig om er later pas achter tekomen.

Moet wel zeggen dat niet alle boorderliners zo extreem zijn, dr zijn er ook bij die uitermate hun best met cursussen en therapie, toch hou ik ze liever op afstand.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: respect op 11 November, 2009, 20:48:05
 >:( :denk:
Mensen even voor de goede orde:
Ik heb nog nooit een normaal mens gezien!!!!!!!!!!!!!!!
Zelf heb ik borderline en ik vind het zeer kwetsend dat er zo negatief over gesproken wordt.
DENK EENS NA VOOR JE IETS ZEGT>bovendien wat doe je op deze site als je ons op afstand wil houden


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Knuffelbeer op 24 December, 2009, 21:30:03
Hallo allemaal,

Jullie, als partner van een "borderliner" ( rot woord) hebben een algemeen minder gewaardeerd persoon een gevoel gegeven dat er toch van ze gehouden kan worden! Als je kan, ga daar mee door!
Jullie hebben het er niet ingebracht, maar je kan hun er wel mee helpen om het eruit tehalen!

Dat is tenslotte precies wat jullie als partners beide heel.... heel.... heel.... graag willen!
Dat voel je beide ook zo, is het niet?
Nou alleen nog de manier vinden. Daar heb je internet en je eigen geduld en ervaring voor!

Prettige kerstdagen,
Danny.


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: schoorsteen op 18 Januari, 2010, 23:07:05
Hoi allemaal,

Ik heb jullie verhalen gelezen en ik begin een vermoeden te krijgen dat mijn vriendin borderline heeft. Het is namelijk vanaf het begin van onze relatie aantrekken en afstoten van haar kant en ze zegt de meest vreselijke dingen tegen me waarvan ze weet dat ze me daarmee kan kwetsen. In haar ogen doe ik nooit iets goed, als ik a doe had ik b moeten doen en andersom. Het is echt alles of niets. Ik moet meteen perfect zijn en als ik maar iets mis dan is het meteen: dit zoek ik niet in iemand.. Maar het volgende moment is het: ik mis niets in jou, jij bent zo mooi.. En ze zegt dan: ik wil je nooit meer zien, en laat nooit meer wat van je horen en ik verdwijn uit jouw leven en vervolgens belt en smst ze wel de hele tijd. Herkent iemand dit? Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan?


Titel: Re: borderline vriendin valt niet mee t e leven
Bericht door: Danny op 21 Januari, 2010, 21:00:25
Nou, wat ik denk is dat ieder mens wel een beetje borderline heeft.
Vanaf de eerste dag dat we worden geboren worden we als baby in een bepaald patroon gedrukt door onze ouders.

Als we een dominante vader hebben en moeder is onderdanig, dan gaan we richting borderline.
Een dominante vader laat zijn dochter nooit zelfstandig worden. En dan bedoel ik echt nooit!

HIJ LEERT HAAR ZELFS DAT HIJ VOOR HAAR DENKT! En de onderdanige moeder zal dat natuurlijk gewoon toelaten.

Dus nu heb je een relatie met een geweldige vrouw, die hangt aan haar ouders, want pa of een andere dominant persoon laat ze voor haar denken.

Vergis jezelf niet, jij zelf doet dat ook! Misschien in mindere mate, en daarom heb jij geen "borderline"!

Over mezelf, ik ging als 15 jarig mannetje iedere dag 10 kilometer rennen, en 5 kilometer zwemmen iedere dag.
Mij vader was dik en heeft me nooit zijn respect daarvoor getoond.
Snap je de link?

Als deze verwoestende dingen maar door blijven gaan tegen een kind, kom je vanzelf bij borderline.
Toon haar respect, laat haar zelf denken door alleen maar naar haar te luisteren. Geen advies, want geen mens is dom.
En het is de enige weg om iets te leren.
Wie kon er lopen op de dag van zijn geboorte?
Misschien haar vader want die is altijd geweldig geweest volgens zijn verhalen toen zij klein was.

Jongens komop, geef ze de kans om te groeien en voor haar zelf te denken. Dan winnen jullie beide!

Danny