Hoi, ik ben de moeder van een nog net 17-jarige zoon.
We hebben hem geadopteerd toen hij 1,5 jaar was, in al die jaren daarna heel veel gedragsmoeilijkheden meegemaakt, helaas (tot op de dag van vandaag vind ik het vreselijk) uit huis moeten plaatsen toen hij 13 jaar was, wij konden het niet meer vol houden en kregen ook geen goede hulp aangeboden.
Nu begrijp ik na heel veel erover gelezen te hebben dat de hechtingsstoornis die hij heeft opgelopen weleens in borderline kan overgaaan, sommige zaken die hier benoemt worden herken ik ook wel.
Zoals het hele grove dingen zeggen en dingen zeggen die hij waarschijnlijk helemaal niet wil en juist het tegenover gestelde, maar hoe kom ik dat nu te weten want hij is erg gesloten en ik moet heel veel puzzelen (gebeurtenissen achterhalen, veel bellen met mensen, enz)mijn eigen intuitie volgen, terwijl hij tegelijkertijd ons heel erg tegenwerkt en mensen tegen ons opzet, ons bespot en tegen de hulpverleners ons zwart maakt en zegt dat hij ons niet als ouders wil.
Terwijl wij merken dat hij op het gebied van schoolkeuzes, financien, vrijtijdsbesteding, zaken regelen enz. nog heel veel hulp nodig heeft.
Nu kunnen wij het nog via de hulpverlening regelen, maar dat houd op een gegeven moment ook op (geeft heel veel moeite, want in het begin geloven ze het niet, totdat ze hem een poosje hebben meegemaakt, hij kan ontzettend charmant zijn, en ziet er ook goed uit) en ondanks dat wij heel erg gekwetst zijn door alles, willen wij hem blijven ondersteunen, maar niet op de manier waarop hij het wil (geld en geen gezeur verder
)maar we merken dat wij erg moe ervan zijn en vragen ons af of wij het vol kunnen houden.
Hebben jullie nog tips voor ons??
