Bordie.nl
Nieuws: Welkom op Bordie.nl
 
*
Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 29 Maart, 2024, 00:54:17


Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte


Pagina's: [1]   Omlaag
  Favorieten  |  Print  
Auteur Topic: PTSS'er vs Borderline....  (gelezen 9058 keer)
0 geregistreerde leden en 1 gast bekijken dit topic.
Xynyx
Gast
« Gepost op: 24 November, 2008, 17:38:05 »

Hallo allemaal

Een van mijn zussen heeft borderline, zelf heb ik PTSS met een angst/paniekstoornis. Veel van mijn zus' gedachten/gevoelens kan ik best plaatsen. Immers ; ook mijn gevoelens zijn DIEP.

Echter ; de ongenuanceerde manier van denken, het zwart/wit kan ik niet plaatsen.

Ook ik kan extreem reageren. Maar dan nog, hoe diep mijn pijn ook is, blijf ik genuanceerd. En ook tussen zwart en wit zitten zoveel tinten ! Ik kan er niet bij dat mijn zus die grijstinten niet ziet.

Bepaalde gebeurtenissen kunnen me bevreemden, maar ik neem ze wel voor waar aan wanneer die worden verteld. Immers ; wie ben IK om te twijfelen aan de waarschijnlijkheid van een gebeurtenis enkel omdat IK dit nooit heb meegemaakt of ANDERS heb meegemaakt ?

Voor mijn zus bestaat er echter geen andere mogelijkheid dan die welke zij heeft beleefd. Al reik ik haar mogelijkheden tot naslag aan ; ze neemt de moeite niet eens en doet alles af als "onzin".

Ook haar trouw , loyaliteit, binding etc lijkt geheel anders dan de mijne ; als iemand MIJN geliefde pijn doet moet diegene er niet op rekenen dat ik ooit zijn/haar vriend zal worden. Al was het maar vanwege het feit dat die persoon datzelfde ook mij aan kan doen.

Toch verlangt mijn zus loyaliteit, begrip, trouw van mij. Ze wil zelf niet veroordeeld worden (wie wèl ?) maar is zelf ongenadig in haaroordeel over een ander.

Wel moet ik heel eerlijk zeggen dat zij de laatste is die een ander pijn zal doen ! Tenminste nooit opzettelijk.

Ik vind het vreselijk moeilijk om hier mee om te gaan. Altijd maar begrip op te moeten brengen omdat zij "nu eenmaal borderliner" is. Altijd maar te beslissen dat haar opmerkingen , hoe snijdend en pijnlijk ook, "niet persoonlijk" bedoeld zijn..

Hoe kan ik die niet persoonlijk opvatten/voelen wanneer ze duidelijk tot MIJ gericht zijn en niet "in het algemeen" ??

Hoe kan ik daar begrip voor opbrengen ? Het is voor mij allemaal ZO dubbel... Ik wil haar graag begrijpen, maar ik kan dit maar ten dele opbrengen.

Is de omgang met een "borderliner" altijd zo moeilijk ? Wat kan ik veranderen ? Moet ik inderdaad altijd alles pikken ?

Soms weet ik het echt niet meer...

GRAAG suggesties...

Xynyx
Gelogd
desenindra
*
Offline Offline

Geslacht: Vrouw
Berichten: 1136



« Antwoord #1 Gepost op: 24 November, 2008, 18:59:32 »

hoi

dapper van je dat je hier je verhaal kwijt durft en wilt delen.

ik begrijp je frustratie en je wanhoop want dat haal ik ook uit je verhaal het  blijft altijd je zus ook al doet ze je veel pijn en begrijp je haar niet altijd even goed.

heb je haar al eens duidelijk gemaakt dat ze jou met opmerkingen pijn doet ookal zijn ze niet altijd op jou persoonlijk gericht misschien denk je dat dat niet werkt maar het uitspreken naar haar toe kan ook duidelijkheid en een grens voor haar zijn/betekenen.

probeer naar haar toe je eigen grenzen aan te geven wanneer ze te ver gaat of wanneer ze jou pijn doet vertel altijd wat het met je doet ookal is het moeilijk.

je hoeft echt niet alles te pikken ze moet ook leren wat jouw grensen zijn zolang jij niets zegt en het allemaal maar pikt zal het nooit veranderen

dus met andere woorden wees duidelijk naar haar toe wat jij wil en hoe jij je voelt bij de dingen de ze doet of zegt dat is de enige manier om door te dringen als je haar gaat mijden of negeren zal het alleen maar erger worden door om aandacht te schreeuwen en dan meestal op een negetieve manier

wat ik nog wel wil benadrukken is dat niet iedereen met borderline hetzelfde is iedereen reageert anders op dingen dan anderen en dat is de 'normale'wereld ook zo

ik wens je veel wijsheid en sterkte

liefs desenindra
« Laatste verandering: 24 November, 2008, 19:01:39 door desenindra » Gelogd

Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid Drukte
Xynyx
Gast
« Antwoord #2 Gepost op: 24 November, 2008, 23:19:22 »

Dank je voor je reactie, desenindra

het is nou niet zo dat ik het gevoel had me hier in het "hol van de leeuw" te begeven Wink  Tactloosheid zou ik mijn zus ook niet kwalijk kunnen nemen, want de tact is ook niet door mij uitgevonden !!

Ze heeft echter een bepaalde manier van doen ... Waar IK rekening hou met het gevoel van een ander (dus ook het hare) dat zij dat niet. Sterker nog ; wetend dat iemand me echt kwaad wilde doen, daar zelf ook behoorlijk boos om te zijn geweest, confronteerde ze mij zomaar, vanuit het NIETS met haar vriendschap met diezelfde persoon.

Dat voelt voor mij als verraad. Heb haar dan ook gezegd dat ik afstand neem, omdat ik me niet gerespecteerd voel. Ze had me immers op zijn minst kunnen voorbereiden op die confrontatie....

In plaats van haar begrip te tonen probeerde ze me vervolgens een schuldgevoel aan te praten !! Alsof ik haar veroordeel om die vriendschap, niet gewoon aanspreek op haar eigen tactloosheid...

Natuurlijk geef ik telkens opnieuw mijn grenzen aan. Wat ze daarmee doet of tenminste probeert is : werken op MIJN schuldgevoel. Maar hoezeer ik ook probeer niet op haar tenen te trappen ; ze lijken wel telescopisch en ze weet ze altijd wel ONDER mijn voeten te wurmen.

Ik ken wel wat meer borderliners, sommigen hebben ook best wat extreem gedrag. Dáár wil ze absoluut niet mee vergeleken worden.

Ik ben nu 47 jr en heb mijn PTSS redelijk weten te integreren in mijn leven. Alleen met haar wil het maar niet lukken. ZO neemt ze het me kwalijk afstand te hebben , ZO verraadt ze de toenadering van mij echter zelf.

Is het voor een borderliner nou echt onmogelijk zich ook maar een beetje in een ander te verplaatsen of bij zichzelf af te rekenen ? Ik bedoel ; ze behandeld anderen zoals zij zelf NIET behandeld wil worden.

Goed, ze snijdt zichzelf niet, maar ik denk dat  de manier waarop ze zichzelf op die manier telkens van een ander vervreemdt toch ook een vorm van automutilatie is, zij het in figuurlijke zin....

Ik zelf heb vriendschappen die al 30-35 jr duren, zij wisselt telkens. NIET bij te houden. En ZO zijn die nieuwe vrienden helemaal te gek en ZO laat ze er ook geen spaan van heel.

Ik snap het gewoon allemaal niet vrees ik

Xynyx

Gelogd
Pagina's: [1]   Omhoog
  Favorieten  |  Print  
 
Ga naar:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006, Simple Machines LLC

(C)2003-2013, Bordie.nl All Rights Reserved.
Pagina opgebouwd in 0.103 seconden met 82 queries.