Ik denk dat je jezelf inderdaad door verschillende combi's ziek maakt. Ergens in je zit iets wat niet meer wil. Maar gelukkig is er ook een deel dat juist wel wil.
Misschien helpt het door te relativeren dat je idd nieuwe mensen hebt leren kennen en die leken, zijn weer, helemaal je van het. Echter als het nieuwe eraf is en hun mindere kanten komen omhoog dan zijn het waarschijnlijk net zo grote eikels als de rest. De net beschreven reaktie zal je wel herkennen.
Mijn advies is dat je jezelf moet dwingen om jezelf rustig te houden.
Dat is heel makkelijk gezegd. Maar juist als je wil leven moet je denken aan de dag van morgen en niet die van vandaag. Ook morgen wil je dat de zon schijnt.
Natuurlijk is het heerlijk en euforisch om supervet te gaan. Door te gaan tot het einde. Met evt sexuele uitspattingen er nog bovenop. Maar op het eind put dat je helemaal uit.
En dan ga je die romantische zonsondergang met elkaar op het zonnige eilandje mislopen.
En laten we eerlijk zijn. Je wil over de 60 worden en dan verliest euforie en supervet zijn glans. Dan wil je nogmaals die zonsondergang zien en terugdenken aan de mooie dingen van het leven. Ook die ene keer dat je supervet ging.
Mooi gesproken. Ik heb ff een helder moment. Maar dat ik het vooral zelf, in deze zware tijden, niet mag vergeten.
