Bordie.nl
Nieuws: klik ook eens op de google ads op www.bordie.nl
 
*
Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 29 Maart, 2024, 15:20:16


Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte


Pagina's: [1]   Omlaag
  Favorieten  |  Print  
Auteur Topic: Man met Borderline, bang voor altijd alleen te zijn  (gelezen 10936 keer)
0 geregistreerde leden en 1 gast bekijken dit topic.
soeka
Gast
« Gepost op: 17 Mei, 2009, 09:13:56 »

Hallo ik ben een man van 24 jaar met adhd en nu wordt er gesproken over dat ik naast adhd ook borderline heb. Ik word door vrienden erg gewaardeerd en zij nemen me zoals als ik ben. Ik ben een lastig persoon en dat vind ik moeilijk. Ik heb altijd door me uiterlijk veel aandacht van meisje gekregen, maar door me paraniode ideeen heb ik nooit echt een relatie kunnen hebben. Ik heb daarnaast een slechte jeugd gehad met veilig veiligheid en weinig troost en het is altijd die troost waar ik op zoek naar ben bij een meisje. Alsof ik zoek naar een soort moederfiguur.
Door me medicatie heb ik nooit van seks kunnen genieten en daar baal ik ook van en geeft me extra gevoelens van leegheid. Ik heb ooit eens een meisje ontmoet waar ik helemaal gek op was. Maar ze beeindigde het zomaar. Ze twijfelde en zei waarom ben je zo leuk. Ze had wat meegemaakt waardoor zij ooit nooit met relaties aan de slag kon. dat is alweer 2 jaar geleden en die relatie was slechts maar 1 maandje, maar ik voelde voor begrip voor me. Nu houd ze afstand, ik heb een keer woedend gereageerd, lang niets meer gehoord me excuus aangeboden via de mail, excuus terug en daarna niets meer gehoord. Ik idealiseer haar nog steeds, misschien eng, maar goed.
Het had zo mooi kunnen zijn, als er begrip was. Aantrekken Ofstoten dat deed ze.
Ik val zoiezo alleen echt voor moeilijke vrouwen, dat voelt het veiligst.


Ik ben nu alweer een half jaar thuis en heb niets gedaan, ik heb alleen een middelbareschool diplomma onder druk gehaald (mavo) en de vroege jeugd was het moeilijk en weinig begrip en troots. Het zou me gaan om emotionele binding en troost. Ik heb zoveel meegemaakt en dan wordt ik ook nog eens gestraft met een zware diagnose. Ik vraag me af of wel gelukkig nog kan worden, zo alleen, zo alleen het lijkt niet te doen af en toe. Waarom is het zo gegaan in me jeugd. Waarom is me dit allemaal overkomen.
 
Gelogd
sam
Gast
« Antwoord #1 Gepost op: 17 Juli, 2009, 19:07:27 »

Jee, het is alsof ik me zelf hoor praten,...zo herkenbaar.
Ik heb de zelfde problemen en dat gevoel.
Gelogd
sam
Gast
« Antwoord #2 Gepost op: 17 Juli, 2009, 19:12:59 »

hoe gaat het nu met je?
Ik zou wel kontakt met je willen...
Ik heb ADD en ben jaja,..(het kan echt),...genezen verklaard van borderline.Vroeger ook een het ander meegmaakt, je kent t wel. Ik heb borderlinevaardighedstraining van Linehan gedaan.
Je verhaal spreekt me zo aan. Ik wil ook graag eens een stabiele relatie met een (jonge)man, en een emotionele band voelen en elkaar troost bieden, begrip hebben voor elkaar.
 Wink
Gelogd
sab
Gast
« Antwoord #3 Gepost op: 09 September, 2009, 16:12:20 »

ik herken je gevoel

ik heb dan wel 2 lange relaties gehad maar beide waren erg moeizaam.
Nu ben ik alleen met 2 kids en ben ik zo bang om alleen te blijven.
Ik ben ook bang om alleen te zijn.
Als ik een nieuwe relatie heb dan ben ik zo ontzettend bang dat hij niet met mijn problemen kan omgaan.
Vaak gebeurd dat dus ook en word ik ook verlaten.

Soms denk ik dat het miss wel beter is om alleen te blijven dat ik niemand gelukkig kan maken door mijn problemen.Dat niemand er mee om kan gaan.

aangezien ik er zelf soms niet eens mee om kan gaan.
hoe kan iemand van mij houden als ik niet van mezelf houd.

maar natuurlijk wil ik niet alleen blijven de gedachte daaraan maakt me bang,eenzaam,leeg en alleen.
maar daardoor ben ik ook steeds bang dat ik alleen een relatie met iemand aanga om niet alleen te zijn.
zo moeilijk allemaal.

Ik wil gewoon liefde begrip en warmte maar kennelijk is dat voor mij teveel gevraagd.

ik heb borderline en daarbij nu een postnatale depressie.
helaas is het voor mij ook moeilijk om iemand tegen te komen omdat ik een sociale fobie heb.

Ik moet zeggen dat je wel geluk hebt dat je vrienden je accepteren zoals je bent en er gewoon voor je zijn.
Veel mensen met borderline hebben dat niet zoals ik.Mensen begrijpen dan niet dat ik ook in dat soort relatis erg argwanend ben en bang ben dat ze me laten vallen.

liefs Sab

Gelogd
Pagina's: [1]   Omhoog
  Favorieten  |  Print  
 
Ga naar:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006, Simple Machines LLC

(C)2003-2013, Bordie.nl All Rights Reserved.
Pagina opgebouwd in 0.149 seconden met 120 queries.