Borderline is..
De naam
borderline
De term borderline is in het begin van de vorige eeuw
ontstaan. Psychologen en psychiaters wisten toen bepaalde
psychische verschijnselen niet goed te duiden en plaatsten
de stoornis daarom in het grensgebied (borderline) van de
psychose en de neurose. Inmiddels is de aandoening ingedeeld
bij de persoonlijkheidsstoornissen.
Het woord borderline roept al snel associaties op met
‘moeilijk behandelbaar’. Dat vooroordeel klopt allang niet
meer, omdat de stoornis nu nauwkeuriger omschreven is en er
betere behandelingen voor zijn ontwikkeld.
Moeilijk te herkennen
Mensen met borderline kunnen heel succesvol, aantrekkelijk
een sociaal overkomen, door de spontaniteit en het gemak
waarmee ze contacten leggen. Onderliggende angsten blijven
zo verborgen. De stoornis gaat verder vaak gepaard met
andere psychische problemen, zoals depressie,
angststoornissen, eetstoornissen, posttraumatische stress of
drugs- of alcoholverslaving, waardoor de diagnose borderline
niet snel wordt gesteld.
De ziekte komt meestal geleidelijk tot uiting tussen het
zeventiende en vijfentwintigste jaar.
In die periode gaan mensen een zelfstandig leven opbouwen,
met allerlei nieuwe contacten. Mensen met borderline hebben
grote moeite met het opbouwen van stabiele relaties. Maar
heftige emoties en snelle veranderingen horen ook bij de
leeftijdsfase. Dit maakt dat de borderline stoornis niet
gemakkelijk te herkennen is. Daar komt bij dat de ene
persoon met borderline erg expressief en impulsief is, de
ander juist extreem introvert en depressief.
Achtergronden van de borderline-stoornis
Borderline wordt veroorzaakt door een combinatie van
biologische, psychische en sociale factoren.
De belangrijkste biologische factor is aanleg. Impulsief
gedrag, heftige emoties en stemmingswisselingen kunnen in
aanleg aanwezig zijn. Dit heeft te maken met de verwerking
van prikkels in de hersenen.
Psychische en sociale factoren spelen eveneens een
belangrijke rol, met name ingrijpende ervaringen en
gevoelens van grote onveiligheid in de kindertijd. Om die
reden hebben mensen met deze stoornis vaak moeite anderen te
vertrouwen. Het gevoel van onveiligheid kan een duidelijk
aanwijsbare oorzaak hebben, zoals lichamelijk verwaarlozing,
mishandeling, seksueel misbruik of een scheiding van de
ouders. Maar het kan ook minder duidelijk zijn waar het
gevoel vandaan komt, bijvoorbeeld wanneer er sprake was van
emotionele verwaarlozing of een gebeurtenis of persoon
onbewust als onveilig ervaren is.
<- Vorige
- Volgende ->