Bordie.nl
Nieuws: klik ook eens op de google ads op www.bordie.nl
 
*
Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 28 Maart, 2024, 17:05:43


Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte


Pagina's: [1]   Omlaag
  Favorieten  |  Print  
Auteur Topic: hevig verliefd op borderliner.. Graag advies..  (gelezen 14468 keer)
0 geregistreerde leden en 1 gast bekijken dit topic.
Annet
Gast
« Gepost op: 29 Oktober, 2009, 23:42:30 »

Sinds ongeveer 2 maanden heb ik een relatie met een (vermoed) borderliner. Ik ken hem al heel lang en we zijn altijd goede vrienden geweest.
We zijn onlangs vreselijk verliefd geworden, hebben ons er 100% ingestort en hadden werkelijkwaar de tijd van ons leven. Waren veel samen, dit was natuurlijk veel te veel voor hem, maar ik was zo naief te denken dat het beter met hem ging en hier achter stond. Vaak hebben we er ook over gepraat en ook dan leek hij er echt achter te staan en een toekomst met mij te willen.
Na een paar dagen niet samen te zijn geweest kreeg ik huilend telefoon van hem; hij was weer vreselijk in de war en de relatie met mij kon hij niet aan en stelde een pauze voor. Dit kwam voor mij volstrekt onverwacht maar ik ging akkoord omdat ik dacht dat hij tijd nodig had voor zichzelf.
Twee dagen later staat ie voor de deur met de mededeling dat het over en uit is (geen traan te zien), dat ik ook geen hoop voor de toekomst moet koesteren. Met als opgave van reden dat hij twijfelt aan alles.
Hij is dus, binnen een week, van totale verliefdheid naar totale afwijzing gegaan.
Ik geloof dat hij borderline heeft. Ik ken m al jaren en heb het wel eens vaker gedacht (om meerdere, ook andere redenen), maar na deze toestand denk ik het echt. (de diagnose is niet gesteld)
Ik ben volstrekt in de war, voel mij in de steek gelaten en ook bedrogen; omdat ik niet geloof dat het mogelijk is om de ene dag zo vreselijk veel van iemand te houden en een dag later iemand je de rug toe te keren. Wij hebben een lange geschiedenis samen en hebben al veel meegemaakt.
.                   Zelf beweert hij bij hoog en laag oprecht te zijn geweest, wat ik op zich wel geloof, maar me afvraag wat dat dan in zijn geval betekend. Dit is een compleet onverwachte ommezwaai van uitersten. Ik vind het bizar en kan het niet geloven.
Wat denken jullie, is hij een borderliner? Is dit daar een uiting van? En herkent iemand het principe van de totaal veranderende emoties? Ook mbt je partner?
Ik ben in eerste instantie boos en gekwetst, toch zou ik het jammer vinden om ook onze vriendschap hierdoor te verliezen. Vooral nu ik vermoed dat dit te maken kan hebben met een eventuele stoornis.
Ik hoop op jullie reacties, weet niet wat ik met de situatie aanmoet. Nooit meer aankijken die zak, of proberen begrip te hebben voor zijn situatie/stoornis? Juist met rust laten of steunen?
Heel erg bedankt!!!

Gelogd
vlindertje
*
Offline Offline

Geslacht: Vrouw
Berichten: 6204


En ook nog eens V.I.P.


WWW
« Antwoord #1 Gepost op: 30 Oktober, 2009, 10:13:35 »

Hoi Annet,

Wat ik je als eerste toch erg op het hart wil drukken, ga hem niet bestempelen als iemand die borderline heeft. Er is totaal geen diagnose, zelfs zover ik uit je bericht kan halen een hulpverlener die wat heeft laten vallen.
Want wat er nu gebeurt is je schrijft enerzijds het is niet vastgesteld, maar ik weet het zeker. Je gaat hem doordat je hem "bestempeld" automatisch anders bekijken en benaderen.

Weet hij dat jij denkt en zelfs bestempeld dat hij borderline heeft? Heb je daar al eens met hem over gepraat? Zo ja, wat vind hij daar zelf van en heeft hij al eens pscyhische hulp gehad?

Daarbij wij gaan niet zeggen of je vriend borderline hebt, want dat kunnen wij niet. We zijn een lotgenoten forum geen hulpverleners.
De symptomen die jij benoemt kunnen overal bijhoren en zelfs niet perse bij een psychische diagnose maar gewoon omdat hij zo is.
Niet dat ik nu ermee bedoel dat er totaal niets psychisch aan de hand is, nee dat kan ik ook niet beoordelen. Maar afgaand op jouw bericht probeer ik je meerdere kanten te laten zien.

Ik snap dat jij je niet prettig voelt onder deze omstandigheden en ik denk dat het belangrijkste is praten. Praat met elkaar maar vooral luister ook naar elkaar, zonder dus elkaar verwijten te gaan maken want dat werkt alleen irritaties op.

Want nu draai ik de rollen even om. (ga ik er van uit van hoe ik je bericht geinterpreteerd heb en hij weet niet dat jij denkt dat hij borderline heeft) Hoe zou jij het vinden wanneer jij in zijn schoenen stond. En hij denkt dat jij borderline heeft en ook al is de diagnose niet gesteld, hij weet het zeker en hij heeft het helemaal gehad en zoekt zelfs al informatie op internet en steld daar vragen of hij je nooit meer aan moet kijken of toch begrip hebben voor.
Hoe zou jij het vinden dat hij achter je rug om zo over je denkt zonder naar jouw toe te gaan?

En je bent echt niet de boeman nu. Ik snap je frustraties en je bezorgheid en dat je niet goed weet hoe je met de situatie om moet gaan en verder moet. Ik probeer je alleen een stukje inzicht te geven door de rollen om te draaien hoe het kan overkomen.

Probeer met hem te gaan praten is het enige belangrijke tip die ik je op dit moment kan geven. Verder wens ik je veel sterkte met de situatie en hopelijk komen jullie er samen uit Cheesy

Liefs vlinder
Gelogd

Ik heb zoveel dat ik kwijt moet, en zo weinig wat ik zeggen kan...

Het voelt raar, dat het goed gaat, het maakt me verdrietig, maar we blijven positief. Cheesy

Zij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren!
Annet
Gast
« Antwoord #2 Gepost op: 30 Oktober, 2009, 11:43:09 »

Hoi Vlinder,
bedankt voor je reactie.
Ik probeer ook niet te bestempelen maar vroeg mij af of iemand dit wellicht herkende. Hij zelf is degene die denkt dat hij het misschien heeft. Een diagnose is nooit gesteld, omdat hij is gekapt met het web van hulpverleners. Hij is al eerder ruime tijd in een kliniek verbleven, daar is hij zelf weer vertrokken voor een diagnose kon worden gesteld.
Gelogd
liesje123
Gast
« Antwoord #3 Gepost op: 28 December, 2009, 17:20:12 »

Hey Annet,

Ik begrijp volledig wat je meemaakt. Ikzelf heb twee jaar een relatie gehad met iemand die borderline had. Ook wij waren stapel verliefd op elkaar, hij beloofde er altijd voor mij te zijn en een huisje te bouwen en kindjes enz...
Alles was een leugen, want nu heeft hij me zonder een woord laten vallen en wil geen enkel contact meer.
Ik kan onmogelijk kwaad op hem zijn, want die liefde is bij mij nog steeds veel te hoog. Ben je zeker dat je de relatie nog wel wil redden. Want geloof me, aan het lijntje gehouden worden voor een jaar lang en dan de mokerslag krijgen is alles behalve een pretje. Ik ben nu geen mens meer.

gr
Gelogd
Bommetje
Gast
« Antwoord #4 Gepost op: 30 December, 2009, 12:59:09 »

hey allen,
ik heb zelf een relatie met een borderliner gehad en kan je zeggen: borderline of niet, zij maakt me niet gelukkig. heb willen vechten voor haar, cursussen voor partners willen doen, was er altijd voor haar. maar het was nooit genoeg. als ik haar niet meer belde omdat ze rust wou, ging ze heel leuk doen tegen me. als ik dan weer toehapte, duwde ze me weer weg. ik kan hier niet meer mee omgaan, het doet teveel pijn om iemands speelbal te zijn. ik ben ook maar een mens van vlees en bloed. ik weet dat borderliners moeite met hun emoties hebben en heb daar heel veel begrip voor getoond. maar het is zo jammer dat mijn emoties niet meer meetellen.

mijn advies: als je er niet gelukkig van wordt, kies voor jezelf en vergeet deze persoon.

maarja dat vergeten wil mij niet echt lukken....voor mezelf kiezen gelukkig wel!
Gelogd
Pagina's: [1]   Omhoog
  Favorieten  |  Print  
 
Ga naar:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006, Simple Machines LLC

(C)2003-2013, Bordie.nl All Rights Reserved.
Pagina opgebouwd in 0.116 seconden met 130 queries.